In onze serie ‘De Groene Blik’ neemt Timo Maas, themamanager Mobiliteit, ons mee in de wereld van de verbeelding.
De Jonge Klimaatagenda gaat over hoe wij jongeren willen dat de toekomst er uit ziet. Hiermee creëren we een visie op de toekomst die (hopelijk) tot de verbeelding spreekt. Dat is belangrijk, want de manier waarop we ons dingen voorstellen heeft veel invloed op hoe we er vervolgens in praktijk mee omgaan. Thuis heb ik een mok met een wereldkaart, die verkleurt als je er een warme drank in doet. De verandering laat zien wat er onder zeeniveau komt te liggen als álle ijskappen zouden smelten. De Noordzee komt dan ineens tot Keulen! Dat spreekt een stuk meer tot de verbeelding dan als iemand me vertelt dat de zeespiegel 200 meter stijgt als alle ijskappen smelten.
Iemand die ruim twee eeuwen geleden al bezig was met het op nieuwe manieren verbeelden van de wereld, was Alexander von Humboldt. Hij reisde rond het begin van de 19e eeuw door Zuid-Amerika, beklom daar vulkanen, kanode in het diepst van de Amazone, en beschreef talloze planten en dieren die tot dan toe onbekend waren in Europa. De populaire boeken die hij over zijn reis schreef, bevatten een hele andere kijk op de wereld.
Humboldt zag verbanden die nog niemand gezien had: bijvoorbeeld dat de soorten planten die je in de Andes aantreft wel heel erg lijken op die in de Alpen. Op een geheel nieuwe manier zag hij hoe dingen in de natuur met elkaar samenhangen. En belangrijker: hij beschreef en tekende wat hij zag op een manier die ook anderen konden begrijpen. Een paar jaar geleden verscheen er een prachtige biografie over Humboldt, waarin schrijfster Andrea Wulf je meeneemt op Humboldt’s reizen. Ze beschrijft de manier waarop zijn werk niet alleen iemand als Charles Darwin tot zijn beroemde Beagle-reis aanzette, maar tot op de dag van vandaag onze blik op de wereld beïnvloedt. Al onze Groene Blikken zijn door dit wonderkind getekend. Mijn aanrader is dan ook om dit boek vooral op je verlanglijstje te zetten!